Beweegmaatjes; het verhaal van Max en Erik
Je wilt gaan bewegen of sporten, maar de drempel ligt om welke reden dan ook te hoog. Een steuntje in de rug zou zeer welkom zijn. Het project Beweegmaatjes, een initiatief van de VSU en Harten voor Sport, is zo’n steuntje. Dit is het het verhaal van Max en Erik, het eerste in een serie van drie.
Zondagmiddag, sportschool Fit for Free in Overvecht. Het is druk. Sporters duwen gewichten omhoog, fietsen zich in het zweet of rennen in een flink tempo zonder vooruit te komen. Beweegmaatje Max Atiyah en Erik Bogerd zijn net begonnen aan het warmlopen op een crosstrainer. Sinds vier maanden gaan ze wekelijks samen naar de sportschool. Erik wilde dat eerst in z’n eentje proberen, maar hij zag er tegenop om onder de mensen te komen. In zijn hoofd kan het nogal eens onrustig zijn en daarom krijgt hij begeleiding via Lister, een organisatie die onder meer psychische steun biedt. “Een begeleider legde me uit wat Beweegmaatjes inhield en ik zag het direct zitten.”
Thuis maakte hij kennis met Max en een medewerker van Harten voor Sport. “De begeleiding is heel goed. Ik kon bijvoorbeeld de eerste twee weken advies vragen, maar dat was niet nodig. Het liep gelijk allemaal goed.”
Ook Max voelde een klik. “Het moet wel van twee kanten komen. Die klik voelde ik niet bij een ander zoekmaatje, maar wel bij Erik, dus daarom zei ik ja.”
De eerstejaarsstudent aardwetenschappen en parttime ict’er bij de provincie Utrecht wilde graag ‘iets’ doen met anderen en las op de website van Harten voor Sport over Beweegmaatjes. “Ik ben nieuwsgierig dus vind het leuk om nieuwe dingen te doen. Met een ander zoekmaatje wandel ik ook nog iedere week. Druk? Ach, vier uur per week vind ik niet zoveel, hoor.”
Aan gespreksstof geen gebrek, of het nu over sporten, de familie of de gedeelde hobby computers gaat. Erik: “Het is gezellig en ik werk ook nog eens aan mijn gezondheid. Door het sporten voel ik me lichamelijk beter en heb ik meer ruimte in mijn hoofd. Vorige week had Max een tentamen en ben ik voor het eerst in mijn eentje gegaan. Dat vind ik heel positief.”
© Tekst: Eddy Steenvoorden
